De auteursrechtenorganisatie Copyright Management Services wilde de gegevens van honderden BitTorrent-gebruikers van de Finse isp DNA hebben, om de gebruikers schikkingsvoorstellen toe te sturen voor vermeende auteursrechtinbreuken. De rechtbank besloot deze eis af te wijzen, omdat de eiser met het inbrengen van de verzamelde ip-adressen nog geen bewijs heeft geleverd dat het delen van de bestanden herhaaldelijk en gedurende een langere tijd gebeurde en significant genoeg was om de privacy van de gebruikers aan de kant te schuiven.
Ook heeft de auteursrechtenorganisatie niet aangetoond hoeveel werken er per ip-adres zijn gedeeld en dus hoe significant de inbreuk per ip-adres was. De rechters hebben daarbij aangegeven dat de grote groep gebruikers nog geen bewijs vormt voor het oordeel dat het hier gaat om een significante inbreuk. De rechtbank kwamen tot dit besluit door het wegen van het belang voor de auteursrechtorganisatie om eventuele inbreuken te kunnen stoppen en het privacybelang van de individuele BitTorrent-gebruikers.
Volgens de rechter kunnen dergelijke persoonsgegevens slechts in uitzonderingsgevallen worden afgegeven en mag dat alleen als het strikt noodzakelijk is en als het in verhouding staat tot het doel van het voorkomen van inbreuken. Daarbij verwees de rechtbank naar een uitspraak van het Europese Hof van Justitie, die eind 2016 bepaalde dat nationale overheden niet van isp's kunnen eisen dat ze gegevens van de elektronische communicatie van zijn gebruikers massaal moeten bewaren. Algemene toegang tot deze gegevens mag volgens het Hof alleen worden verstrekt als dat strikt noodzakelijk is voor het bestrijden van serieuze criminaliteit.
Copyright Management Services had via monitoringtools achterhaald welke ip-adressen bestanden hadden gedeeld en op welke momenten dat gebeurde. De organisatie wilde de persoonsgegevens achter de ip-adressen hebben zodat de gebruikers allemaal schikkingen konden ontvangen. Deze praktijk is vooral in Duitsland aan de orde van de dag. Gespecialiseerde advocatenkantoren verzamelen hier ip-adressen van downloaders. Duitse rechters geven dan veelal de persoonsgegevens van de personen achter de ip-adressen vrij, waarna advocaten schikkingsvoorstellen naar de gebruikers sturen. Deze praktijk vindt naast Duitsland ook in Finland plaats.
1934
• 0
